getuige

getuige¹{{/term}}

〈de〉

1 témoin 〈m.〉

♦voorbeelden:

1   〈figuurlijk〉 de stille getuige (van een misdaad) • le témoin muet (d'un crime)

     God is mijn getuige dat ik de waarheid spreek • Dieu m'est témoin que je dis la vérité

     de getuigen bij een huwelijk • les témoins d'un mariage

     iemand tot getuige nemen • prendre qn. à témoin

     getuige zijn van een ongeluk • assister à un accident

     hij werd als getuige opgeroepen • il fut appelé à témoigner

     de goden als getuigen aanroepen • attester les dieux

     getuige à charge, à decharge • témoin à charge, à décharge

¶   die vervolgingen zijn getuigen van de heersende onverdraagzaamheid • ces persécutions témoignent de l'intolérance qui règnait

————————

getuige²{{/term}}

〈voorzetsel〉

1 témoin

Deens-Russisch woordenboek. 2015.